The application of a logistic regression model for predicting preferences of transport system users

Within the INMOP 3 research project, an attempt was made to solve a number of problems associated with the methodology of modelling travel in urban areas and the application of intermodal models. One of these is the ability to describe the behaviour of transport system users, when it comes to making decisions regarding the selection of means of transport and searching for relationships between travel describing factors and the decisions made in regard of means of transport choice. The paper describes a probabilistic approach to the determination of modal split, and the application of a logistic regression model to determine the impact of variables describing individual and mass transport travels on the probability of selecting specific means of transport. Travels in local model of Warsaw city divided into 9 motivation groups were tested, for which ultimately 8 models were developed, out of which 7 were deemed very well fitted (obtained pseudoR2 was well above 0.2).

Umiejętność opisania zachowań użytkowników systemu transportowego w zakresie podejmowanych decyzji dotyczących wyboru środka transportowego stanowi podstawę tworzenia modeli podróży, służących analizom i prognozowaniu ruchu. Wiąże się to z poszukiwaniem zależności pomiędzy czynnikami opisującymi podróże, a podejmowanymi decyzjami o wyborze środków transportu. Decyzje o tym, jaki rodzaj transportu wybrać są zdeterminowane różnymi czynnikami dotyczącymi samej podróży, ale również indywidualnymi preferencjami użytkowników systemu transportowego. Tworząc modele podziału zadań przewozowych nie sposób jest, ze względu na dostępność danych, uwzględnić wszystkie możliwe czynniki, zatem trzeba uznać, że o mechanizmie wyboru będą decydować czynniki niekontrolowane, losowe. Dlatego też uzasadnione jest stosowanie podejścia probabilistycznego. Prawidłowe opisanie procesu podziału zadań przewozowych jest bardzo ważne zwłaszcza przy analizach wariantowych inwestycji transportu indywidualnego i publicznego. Oszacowanie pasażerów przeniesionych pomiędzy systemami jest wymagane m.in. w projektach aplikujących o dofinansowanie z programów Unii Europejskiej i jest oceniane przez jednostki opiniujące (np. CUPT i Jaspers). Rosnące zapotrzebowanie na stosowanie modeli ruchu wymusza konieczność rozwijania i wzmacniania metod ich budowy, poprawiania wiarygodności i funkcjonalności. Tematykę wyboru środka transportu podjęto w projekcie badawczym INMOP 3 („Zasady prognozowania ruchu drogowego z uwzględnieniem innych środków transportu”) realizowanym w okresie 1 luty 2016 - 30 kwietnia 2019 r. na zamówienie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR) oraz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA)6. Projekt zajmuje się hierarchicznym podejściem do modelowania i prognozowana podróży, tj. dotyczy metod modelowania ruchu na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. INMOP 3 stawia sobie za cel podjęcie próby rozwiązania szeregu problemów szczegółowych, także związanych z modelowaniem podróży w obszarach zurbanizowanych, gdzie zagadnienie intermodalności modelu i podział zadań przewozowych jest szczególnie ważne.