The weed composition in an orchard as a result of long-term foliar herbicide application

The weed composition and the dominance of individual species occurring in an orchard were assessed at the Research Station of the Wrocław University of Environmental and Life Sciences, Poland, during the first 10 years after orchard establishment. ‘Ligol’ apple trees were planted in the spring of 2004 (3.5 × 1.2 m). Foliar herbicides were applied in 1 m wide tree rows twice or three times per each vegetation period. In the inter-row spaces, perennial grass was maintained. Ten years of maintenance of herbicide fallow contributed to a change in the weed composition in the orchard. It changed as a result of different responses of the most important weed species to the foliar herbicides. Total suppression of Elymus repens was observed in the first year after planting the trees. Convolvulus arvensis, Cirsium arvense, and other perennial weeds, completely disappeared in the succeeding periods. The maintenance of herbicide fallow did not affect the abundance of Taraxacum officinale. The percentage of the soil surface covered by Trifolium repens and Epilobium adenocaulon, perennial weeds with considerable tolerance to post-emergence herbicides, increased during the fruit-bearing period of the trees. The abundance of these weeds was significantly reduced only in the rows with the stronger growing trees on the semi-dwarf P 2 rootstock. Stellaria media was the dominant annual weed. Senecio vulgaris, Poa annua, Capsella bursa-pastoris, and Lamium spp. were also frequently observed. A significant increase in the abundance of annual and perennial weeds was found in the tree rows as a result of improved water availability after a period of high precipitation.

Skład gatunkowy ugoru herbicydowego był oceniany na terenie Stacji Badawczo-Dydaktycznej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w pierwszych dziesięciu latach po założeniu sadu. Drzewa odmiany ‘Ligol’ na podkładkach półkarłowej P 2, karłowej P 16 i superkarłowej P 22 wysadzono wiosną 2004 roku w rozstawie 3.5 × 1.2 m. Aplikację dolistnych herbicydów prowadzono corocznie, dwu- lub trzykrotnie w okresie wegetacji w rzędach drzew jabłoni o szerokości 1 m. W międzyrzędziach utrzymywano murawę. Dziesięcioletnie utrzymywanie ugoru herbicydowego przyczyniło się do zmiany składu fitosocjologicznego roślin w sadzie. Skład gatunkowy chwastów pozostawał w zależności od reakcji poszczególnych gatunków na aplikację herbicydów dolistnych. W pierwszym roku po posadzeniu jabłoni obserwowano całkowitą eliminację Elymus repens, a w latach następnych również innych wieloletnich chwastów – Convolvulus arvensis i Cirsium arvense. Utrzymywanie ugoru herbicydowego nie wpłynęło na ograniczenie Taraxacum officinale. W okresie pełni owocowania drzew wzrastał udział powierzchni gleby pokrytej przez rośliny w znacznym stopniu tolerujące herbicydy dolistne – Trifolium repens i Epilobium adenocaulon. Populacja tych chwastów była jednak istotnie ograniczana w rzędach silniej rosnących drzew na półkarłowej podkładce P 2 w porównaniu z P 22. Dominującym chwastem jednorocznym była Stellaria media. Najczęściej towarzyszyły jej: Senecio vulgaris, Poa annua, Capsella bursa-pastoris i gatunki z rodzaju Lamium. Istotny wzrost liczebności populacji dominujących jedno- i wieloletnich chwastów w rzędach drzew notowano w sezonach wegetacyjnych z opadami powyżej normy i wiązało się z poprawą warunków wodnych w sadzie.