Architektura porzucona i jej wpływ na potencjał mitygacyjny wybranych skutków zmian klimatu

W artykule poruszono wpływ porzuconych i niezainwestowanych terenów miejskich, podlegających naturalnej sukcesji na łagodzenie zmian klimatu. Na podstawie studium przypadku „porzuconej” inwestycji oraz przykładów z zakresu „czwartej przyrody” przeanalizowano potencjał samoistnie tworzących się ecospotów - refugiów przyrody seminaturalnej jako mitygantów miejskiej wyspy ciepła w przestrzeni zurbanizowanej. Potencjał ecospotów, jako elementów przedefiniowujacych negatywnie odbierane nieużytki w pozytywne elementy "przyrody tymczasowej" jest bardzo ważnym aspektem ze względu na potencjalne scenariusze klimatyczne prognozowane przez klimatologów. Zarówno gwałtowne zmiany w obszarze ziemskiego klimatu, które przebudowują priorytety globalnej społeczności, jak również równolegle postępujący kryzys gospodarczy i energetyczny, mogą skutkować coraz częstszymi tąpnięciami na rynku nieruchomości i szerzej, w całym sektorze budowlanym w Polsce i w krajach sąsiednich. Kryzys ten poprzez zaniechanie działań mitygacyjnych i adaptacyjnych może wręcz wpłynąć na zintensyfikowanie zmian klimatu i ich odbioru. Z tego względu, prowadzone badania nad zależnościami porzuconej architektury i natury rozwijającej się samoistnie są zdaniem autora istotne w kontekście przyszłości współczesnych miast.