Podstawa dokumentacyjna książki obejmuje bogatą literaturę przedmiotu z zakresu bibliologii, czytelnictwa, prasoznawstwa, historii politycznej i innych dyscyplin, a także uwzględnia różne teksty pomocnicze, w tym akty prawne. Rozległa kwerenda umożliwiła Autorce stworzenie wartościowych poznawczo zestawień, przeprowadzenie interesujących porównań. (…) Zadaniem najtrudniejszym było porównanie wybranych zainteresowań kulturalnych trzech rodzajów prasy omawianych w tej monografii. Różnice między nimi są przecież ogromne. Autorka starała się rozpatrywać pewne zbieżności na dwóch płaszczyznach: statystycznej i jakościowej. Udało jej się ustalić pewne cechy wspólne w formach przekazu poświęconego książce. Jej osiągnięciem jest również obszerne zestawienie autorów, których dzieła recenzowano we wszystkich rodzajach omawianych pism (…). Sądzę, że będzie ona (książka) przydatna specjalistom z różnych dziedzin, jak np. bibliologia, prasoznawstwo (…), socjologia kultury, historia polityczna, historia literatury, wiedza o literaturze popularnej i współczesnej kulturze masowej. Pewne fragmenty tego dzieła mogą też zainteresować odbiorców zajmujących się marketingiem i zarządzaniem, reklamą dóbr kultury, promocją książki. Powinni poznać tę monografię zwłaszcza badacze czytelnictwa. Dzieło Autorki, napisane dobrą polszczyzną, przejrzystym stylem, z pewnym polotem i dowcipem, sensownie ilustrowane, dotrze zapewne również do innych czytelników, zainteresowanych, bez względu na rodzaj wykształcenia, kulturą współczesną. (…) Magdalena Przybysz-Stawska napisała monografię o wysokich wartościach poznawczych. Wykorzystała w niej umiejętnie solidnie zebrane materiały. Zamieszczone w pracy ilustracje dobrze wiążą się z tokiem wywodów, podkreślają, jakie były charakterystyczne cechy publikacji prasowych służących upowszechnianiu książek.
Z recenzji wydawniczej Prof. O. St. Czarnika
Przedmiotem szczegółowej analizy stały się tygodniki opiniotwórcze, czasopisma kobiece oraz periodyki młodzieżowe. Podstawowym celem było zbadanie, czy na ich łamach znalazło się miejsce dla informacji związanych z książką, informacji niezwykle ważnych w czasach dla niej trudnych. Czy wobec swoistego „wyścigu o czytelnika”, w obliczu konkurencji, prasa chciała zajmować się literaturą? Czy mogła sobie na to pozwolić? Drugim ważnym celem było zbadanie, jakie formy informacji o książce (jeśli się już pojawiły na łamach prasy) były preferowane? Czy obok podstawowych kategorii, takich jak recenzja i ogłoszenie wydawnicze, redakcje poszczególnych czasopism sięgały również po inne gatunki dziennikarskie, takie jak wywiad z znanym pisarzem, portret wybranego twórcy? Czy nadal żywa była tradycja odcinków powieściowych? Kolejnym pytaniem, jakie sobie postawiono, było to, czy badane periodyki stosowały te same formy informacji o książce, a jeśli tak, to czy każda z nich pełniła w tym samym stopniu taką samą funkcję. A może zadania, które wynikają z definicji każdego typu prasy determinowały w tym przypadku formę przekazu? Postanowiono również zbadać, czy pomimo oczywistych różnic, można wyodrębnić wspólną dla wszystkich analizowanych grup czasopiśmienniczych, płaszczyznę zainteresowań, związanych z książką. (…) I wreszcie, zdecydowano sprawdzić, w jakim stopniu poszczególne periodyki kształtowały poglądy swoich czytelników na sprawy związane z książką, wpływały na ich wybory i preferencje lekturowe oraz gusta literackie.
Ze Wstępu
