Ostatnia Wieczerza popkultury

Oksymoroniczne zestawienie kultury popularnej z elementami należącymi do sfery sacrum jest jedną ze strategii shockvertisingu. Analiza występowania w reklamie drukowanej motywu znanego z Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci pokazuje, jak często współczesny przemysł reklamowy sięga po oswojone, powszechnie rozpoznawalne przedstawienia należące do porządku sakralnego. Z zapożyczeń chętnie korzystają przedstawiciele rozmaitych branż, by za pomocą nawiązań do Ostatniej Wieczerzy promować produkty, miejsca, wydarzenia czy usługi. Reakcje towarzyszące pojawieniu się poszczególnych reklam unaoczniają, jak silne emocje wywołuje sięganie przez ich twórców po elementy ze sfery sakralnej. Warto na mariaż sacrum i kultury popularnej spojrzeć nie tylko jako na chęć zwrócenia uwagi znudzonego odbiorcy i szokowania za wszelką cenę, ale także szerzej – jako próbę postawienia ważnych pytań w debacie dotyczącej współczesności.

An oxymoronic relation between popular culture and the sacred is one of the strategies of shockvertising. The analysis of The Last Supper theme in printed advertisement shows how often the industry of advertising uses well-known and easily recognizable sacred symbols. Elements taken from the sacred sphere can be found in advertisements from various sectors, and also in different places, events and services. The reactions to analyzed advertisements show how strong emotions are related to shockvertising that uses sacred symbols. Research proves that it is valuable to look at the relation between popculture and the sacred not only as a way to simply shock, but also as an important voice in the debate about the present.