Exposure to Noise Induced at Work and Prevention Practice Among Workers of Stone Mining Company, An Giang, 2018

Noise is one of the most common occupational hazards in Vietnam, causing occupational hearing impairement. Stone mining is among the high-risk working environment. This study aims to describe noise exposure and prevention practice among workers of stone mining in An Giang province. A cross-sectional study using a quantitative method was conducted in 2018. 176 noise samples were collected, and 215 workers were interviewed using a structured questionnaire. Results show that workers at grinding section exposed with the high level of noise (compared to national standards) and they did not practice adequately to protect themselves from the hazard. Workers aged above 39 years old and had more than 10-year working experience had better prevention practice than the other groups. The differences were statistically significant. It is concluded that workers were exposed to the high level of noise at work, their practice regarding hearing impairement prevention was not adequate, and age, years of working were associated factors with prevention practice among workers.

W kamieniołomach na rejonie prowincji An Giang występuje szereg źródeł lub procesów emitujących hałas, który powoduje uciążliwość akustyczną przede wszystkim na stanowiskach pracy. Część procesów/źródeł pozostaje poza możliwościami zastosowania wyciszeń użycie materiałów wybuchowych w kopalni czy stosowanie ciężkiego sprzętu do transportu urobku. Uciążliwe dźwięki mogą być szkodliwe nie tylko dla słuchu, ale mają negatywny wpływ na cały organizm. Niniejsze badanie ma na celu opisanie narażenia na hałas i praktyk zapobiegawczych wśród pracowników górnictwa kamienia w prowincji An Giang. W 2018 roku przeprowadzono badanie przekrojowe metodą ilościową. Pobrano 176 próbek hałasu i przeprowadzono wywiady z 215 pracownikami za pomocą ustrukturyzowanego kwestionariusza. Wyniki pokazują, że pracownicy sekcji szlifowania narażeni byli na wysokim poziomie hałasu (w porównaniu z normami krajowymi) i nie ćwiczyli odpowiednio, aby chronić się przed zagrożeniem. Pracownicy w wieku powyżej 39 lat i mający ponad 10-letnie doświadczenie zawodowe mieli lepsze praktyki profilaktyczne niż inne grupy. Stwierdzono, że pracownicy byli narażeni na wysokim poziomie hałasu w miejscu pracy, ich praktyka w zakresie profilaktyki wad słuchu nie była adekwatna, a wiek, lata pracy były czynnikami związanymi z praktyką profilaktyczną wśród pracowników.