Miejsce NATO w fińskiej doktrynie obronnej

Celem niniejszego opracowywania jest przedstawienie i wyjaśnienie celów fińskiej polityki wobec Sojuszu Północnoatlantyckiego – NATO. Punktem wyjścia dla rozważań jest pokazanie zbieżności występujących pomiędzy doktryną NATO a założeniami polityki obronnej Finlandii. Okazuje się, że aktywność międzynarodowa Sojuszu Północnoatlantyckiego wpisuje się idealnie w założenia fińskiej polityki bezpieczeństwa w wymiarze globalnym. Bardzo istotne w kontekście rozważań dotyczących fińskich aspiracji do członkostwa w NATO jest dążenie władz w Helsinkach do zwiększenia zdolności odpierania różnorodnych form współczesnych zagrożeń, z atakami o charakterze militarnym włącznie. Z przeprowadzonej analizy wynika, że w wyniku integracji z NATO fińska obrona narodowa może odnieść szereg poważnych korzyści.

Finland is not a NATO member but continues close cooperation with NATO structures and forces. Finnish relations with NATO have been determining on one hand by internal factors (Finnish neutrality doctrine, public opinion), on the other – by developments of global security system. New security situation after 1990 led to fundamental changes in the conditions on which defence policy is based. Finland has now strong ambition to participate actively in most international peace-keeping endeavors. In 1994 an agreement was signed on Finnish participation in the NATO-sponsored Partnership for Peace. Since this date Finland is deeply involved in military cooperation with NATO), esp. during peace-support operation. The article goes through the questions of impact of Finnish integration with NATO on the Finnish defence system. The aim is to discuss how NATO’s membership would influence Finnish defence structures, capabilities and Finnish military policy.