Sensitivity of 24 sugar beet cultivars to water deficit during emergence

The aim of this study was to evaluate, in 3 experiments, seedling emergence and sensitivity to temporary soil water deficit in 24 sugar beet cultivars. Seeds were sown in 2012 and 2013 in containers (60x40x15 cm) filled with a soil classified as Luvisol (with 65% field water capacity) and placed in an phytotron. For 2 weeks, until the first counting of seedlings, the temperature was maintained at 10°C, and then it was raised to 15°C to simulate the temperature increase occurring in the spring period in the field. At the first stage of the study, the number of emerged seedlings was counted 14 and 21 days after sowing. After the following 2 weeks, in the second pair of leaves unfolded stage, the plants were not watered for 6 days to evaluate on day 7 their sensitivity to soil moisture deficit. The above cycle was repeated, and the plants were not supplied with water over a period of 6 successive days. At the end of that period, the seedlings were counted, and the ratio of surviving seedlings to the number of seedlings before the first water deficit was calculated again. Under controlled conditions, high emergence capacity (14 days after sowing) was noted in cv. Janosik, Julietta, and Silvetta, whereas very high final emergence capacity (21 days after sowing) was observed in cv. Agent and Julietta. Sugar beet cv. Huzar, Lukas, and Expert were the least sensitive to soil moisture deficit and they can, therefore, be recommended for cultivation in areas prone to water deficit at the beginning of the growth season. Among the conventional cultivars of sugar beet, there are also cultivars with a low susceptibility to drought that increasingly more often causes problems in regions of intensive production of root crops.

Wrażliwość 24 odmian buraka cukrowego na niedobór wody podczas wschodów burak cukrowy, wschody, przeżycie siewek, symulowana susza Celem 3 doświadczeń przeprowadzonych w latach 2012 i 2013 była ocena wschodów i wrażliwości 24 odmian buraka cukrowego na okresowe niedobory wody w glebie. Nasiona zostały wysiane do wypełnionych glebą płową typową (65% polowej pojemności wodnej) kontenerów: 60x40x15 cm, które wstawiono następnie do fitotronów. Przez 2 tygodnie do pierwszego liczenia siewek utrzymywano temperaturę 10°C, a następnie podwyższono ją do 15°C, aby symulować wzrost temperatury występujący w okresie wiosennym na polu. W trakcie pierwszego etapu badań policzono wschody buraka cukrowego po 14 i 21 dniach od siewu. Po kolejnych dwu tygodniach, w fazie dwu par liści, wstrzymano nawadnianie siewek przez okres 6 dni w celu określenia w 7. dniu ich wrażliwości na niedobór wilgoci w glebie. Przedstawiony cykl prac symulujący suszę został powtórzony i siewki nie były zasilane wodą przez kolejne 6 dni. Po tym okresie policzono siewki oraz obliczono ponownie udział siewek, które przetrwały okresowy deficyt wody w stosunku do liczby siewek ustalonej przed obu okresami suszy. W następstwie trzech doświadczeń wykonanych w kontrolowanych warunkach stwierdzono, że dużą dynamiką wschodów (po 14 dniach) odznaczały się odmiany Janosik, Julietta i Sylvetta, natomiast wysokimi ostatecznymi wschodami (po 21 dniach) charakteryzowały się odmiany Agent i Julietta. Wykazano, że odmiany buraka cukrowego Huzar, Lukas i Expert są najmniej wrażliwe na deficyt wilgoci w glebie i w związku z tym mogą być zalecane do uprawy w rejonach, gdzie rejestruje się często niedobory opadów w początkowym okresie wegetacji. Wśród konwencjonalnych odmian buraka cukrowego występują zatem odmiany o mniejszej wrażliwości na suszę, która stwarza coraz częściej problemy w regionach intensywnej produkcji roślin korzeniowych.