The Path of a Saint: Buddhaghosa’s Argument for Sustainable Development

A philosophical investigation of sustainable development has much to contribute to the study of philosophy of religion because religion has significant effect on human behavior. In Indian philosophy, to be precise, early Buddhist Philosophy argues for individual suffering and it’s solution. Notwithstanding, there is an argument that Buddhist philosophy does not motivate an individual to make efforts for sustainable development or preservation of natural resources. Therefore, one cannot contemplate the problem of sustainable development under early Buddhist philosophical framework. To refute this view, I have attempted to analyze Buddhaghosa’s notion of virtue. In this paper, I have argued that, there is a significant implication of the study of virtue for the area of sustainable development. This, consequentially, imparts significance to the balanced consumption of natural resources and balanced consumption of natural resources is vital for sustainable development.

Filozoficzne badanie zrównoważonego rozwoju ma duży wkład w studiowanie filozofii religii, ponieważ religia ma znaczący wpływ na ludzkie zachowanie. Mówiąc precyzyjniej, w filozofii indyjskiej wczesna filozofia buddyjska opowiada się za indywidualnym cierpieniem i rozwiązaniem. Niezależnie od tego istnieje argument, że filozofia buddyjska nie motywuje jednostki do podejmowania wysiłków na rzecz zrównoważonego rozwoju lub zachowania zasobów naturalnych. Dlatego nie można kontemplować problemu zrównoważonego rozwoju we wczesnych buddyjskich ramach filozoficznych. Aby obalić ten pogląd, próbowałem przeanalizować pojęcie cnoty Buddhaghosy. W tym artykule argumentowałem, że badanie cnoty ma znaczący wpływ wspieranie zrównoważonego rozwoju. W konsekwencji nadaje to znaczenie zrównoważonemu zużyciu zasobów naturalnych, a zrównoważone zużycie zasobów naturalnych ma zasadnicze znaczenie dla zrównoważonego rozwoju.