A Researcher’s View on the Proposal of Legal Regulations Regarding Major Accident Hazard Assessment in the Land‑Use Planning Process in Poland

This paper aims at reviewing the core Polish regulations on land use planning (LUP) around hazardous plants and presenting a researcher’s view on the proposal of a ministerial ordinance on safety distance determination from the plants creating a major accident hazard (Seveso establishments). Currently there are no legal regulations concerning the method of safety distance determination from Seveso establishments in Poland. The method of generic distances recommended in the Polish guidelines from 2007 is not mandatory. The author stands by her opinion expressed for the first time in 2015 that Polish legal regulations on safety distance determination from Seveso establishments formulated as a ministerial ordinance are indisputably needed. If the ordinance is issued, it will contribute to a more complete implementation of the Directive 2012/18/EU and will allow nationwide unification of the method of safety distance determination. The consequence based approach seems a reasonable option in Polish conditions. This researcher suggests an extension of the draft of the ordinance by introducing a reference tool for the mathematical modelling of accident consequences. It is also worth considering the introduction of legal norms for the description of areas designed in the spatial planning documents for the location of Seveso establishments.

W artykule przedstawiono przegląd podstawowych regulacji dotyczących za gospodarowania przestrzennego terenów wokół niebezpiecznych zakładów przemysłowych i opinie autorki o projekcie nowego rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie określania odległości bezpiecznej od zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (zakładów typu Seveso). W Polsce brak jest obecnie przepisów prawnych dotyczących metody oceny zagrożenia poważną awarią wokół zakładów typu Seveso. Metoda typowych odległości bezpiecznych, rekomendowana w opracowaniu z 2007 roku zatytułowanym Metodologia wyznaczania bezpiecznych lokalizacji zakładów mogących powodować poważne awarie, nie jest obowiązkowa do stosowania. Autorka podtrzymuje swoje zdanie wyrażone po raz pierwszy w 2015 roku, że polskie regulacje prawne dotyczące sposobu wyznaczania odległości bezpiecznej od zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnej awarii w postaci ministerialnego rozporządzenia bezsprzecznie są potrzebne. Jeśli rozporządzenie zostanie wydane, przyczyni się do pełniejszego wdrożenia dyrektywy 2012/18/UE i ujednolicenia metody określania bezpiecznej odległości w całym kraju. Podejście, w którym wyznaczane są skutki potencjalnych poważnych awarii, wydaje się racjonalną opcją w polskich warunkach. Autorka sugeruje rozszerzenie projektu rozporządzenia Ministra Środowiska i określenie w nim referencyjnych narzędzi matematycznego modelowania skutków poważnych awarii. Warto jest również rozważyć wprowadzenie w postaci regulacji prawnych rozszerzonego opisu obszarów przeznaczonych pod lokalizację zakładów typu Seveso do wykorzystania w dokumentach planistycznych.