Zamek cesarski w Poznaniu. Przestrzeń ukształtowana kopiami : problemy interpretacyjne

Zamek cesarski w Poznaniu wzniesiony został na początku XX wieku, na życzenie Wilhelma II, jako neoromańska rezydencja. Cesarz znacząco ingerował w plan architekta Franza Schwechtena, a poszczególne wnętrza i rzeźby powielały formy z innych znanych rezydencji. Poznańska rezydencja jest tylko jednym z przykładów budowli, których forma została ukształtowana w oparciu o style historyczne, a następnie wielokrotnie zmieniana. Sytuacja ta rodzi problem odbioru dzieła i jego przestrzeni zbudowanej z kopii, którym nadano konkretną wymowę. Neostyle wpisują się w krąg szerszego, powszechnego XIX-wiecznego nurtu historyzmu i w oparciu o niego chciano przyjrzeć się interpretacji poznańskiego zamku, który niewątpliwie został wsparty przez myśl polityczną, mocno wpisaną nie tylko w jego historię, ale i ostateczny wygląd.

Imperial Castle in Poznan was built in the early 20 century, at the request of William II, as the neo-Romanesque residence. Emperor substantially interfered in plan of the architect, Franz Schwechten, interior and sculpture duplicated forms from other known residences. Poznan castle is just one example of the building, which form has been formed on the basis of historic styles, and then repeatedly rebuilt. It is a space constructed from copies and imitations, which were given a strong and decisive meaning. Undoubtedly, the castle in Poznan is an interpretation supported by the political thought, and involved this created space.