Ochrona zasobów przyrodniczych a rozwój przestrzenny strefy podmiejskiej – przykład gminy Długołęka

Rozwój przestrzenny dużych polskich miast odbywa się często na terenach poza jego granicami, na terenach wiejskich w tzw. strefie podmiejskiej. Istnieją determinanty, które przyciągają nową zabudowę na tereny wiejskie, a na wiele z nich mamy realny wpływ kształtując politykę przestrzenną. Pojawia się natomiast pytanie czy dążąc do rozwoju przestrzennego władze lokalne odpowiednio chronią swoje zasoby przyrodnicze. W niniejszym artykule przeanalizowano tę sytuację na przykładzie podwrocławskiej gminy Długołęka. Analizy dowodzą, że gmina skupiła się na wykorzystaniu czynników rozwojowych do rozwoju ilościowego zabudowy, niedostatecznie zabezpieczając przy tym występujące obszary chronione i zasoby glebowe.

The spatial development of large Polish cities is often in areas outside its borders, in rural areas in the so-called. suburban area. There are determinants that attract new development to rural areas, and many of them we have real influence shaping the spatial policy. Meanwhile there is the question of whether a view to the development of spatial local authorities adequately protect its natural resources. In this article we analyzed this situation for example of Długołęka municipality near Wroclaw. Analyses show that the municipality has focused on the use of development factors for the expansion of quantitative extension, inadequately protecting at the present protected areas and soil resources.