O porozumiewaniu i uczeniu się od siebie pokoleń rodzinnych - ujęcie socjolingwistyczne

W artykule podejmowany jest problem komunikacji między generacjami w ro-dzinie. Tradycja pedagogiczna traktuje dzieci jako tych którzy nie wiedzą, a dorosłych jako wszystko wiedzących. Tymczasem współcześnie wyraźnie widać, że świat dziecka jest inny od świata dorosłych. Dlatego starsi muszą zaakceptować fakt, że ich wiedza i doświadczenie nie muszą być akceptowane przez młodsze pokolenia. Rodzice winni uczyć dzieci raczej tego jak się uczyć, a nie czego się uczyć. Nowa wiedza powstaje w akcie negocjacji między starszymi a młodymi. Konflikty, ale i współpraca oraz wspólnotowe uczenie się znajdują swoje odzwierciedlenie w języku. W tym sensie język ułatwia, ale może też tworzyć bariery w komunikacji. Autor rozpoznaje spotykane bariery i możliwości dialogu w rodzinie.

The main subject being considered in the article is the problem of communication between generations in families. In pedagogical tradition we threated children as non- knowledgeable and adults as knowledgeable individuals. Nowadays, however, the world of children is different to the world of parents. That is why the older generations have to acknowledge that their experiences and knowledge don’ t need to be accepted by the youngsters. Parents should demonstrate their children how to learn rather than what to learn. The new knowledge is the result of compromise between old and young generations. Conflicts, cooperation and community learning can be reflected in the language. In that sense the language may facilitate communication but also create barriers. In the following article the author recognizes prospective interruptions and possibilities in the family dialog.