Miejsce rolnictwa w polityce kredytowej państwa po II wojnie światowej

Jednym z głównych zadań państwa polskiego po zakończeniu II wojny światowej była odbudowa zniszczeń wojennych. W szczególnie trudnym położeniu znalazło się rolnictwo. Zabudowania wiejskie, dotkliwie zniszczone podczas wrześniowych działań w 1939 roku oraz w walkach wyzwoleńczych w 1945 roku, wymagały szybkiej i gruntownej odbudowy. Podobnie przedstawiała się sytuacja z inwentarzem żywym i uprawami rolnymi. W wyniku okupacji niemieckiej drastycznie spadło pogłowie zwierząt gospodarskich, a przetaczające się na wiosnę 1945 roku rosyjskie wojska nadmiernie eksploatowały pasze zielone i dewastowały pozostałe, sprawnie jeszcze działające gałęzie produkcji rolnej. Nowe władze, świadome sytuacji na wsi, określając założenia polityki kredytowej na najbliższy okres, uznały za priorytetowe udzielanie pożyczek na: zasiew zbóż, żniwa, wywiązywanie się z kontyngentów, zakup narzędzi, nawozów sztucznych, nasion i inwentarza oraz odbudowę zabudowań gospodarskich zniszczonych w wyniku działań wojennych. Niestety założenia nie były realizowane w praktyce. Dysponując ograniczonym możliwości finansowymi, władze państwowe zdecydowały się na faworyzowanie przemysłu kosztem rolnictwa.

After World War II the Polish state, which had restricted financial resources was forced to select the most important economic aims, which ought to have been driven out by people in select and taking into consideration credit applications. On this stage of state rebuilding, approval had been voiced, in first order for credits for agriculture production, mining production, industrial production, and craft production. Credits for sowing, harvest, rations, tools purchase, fertilizers, seeds and livestock had been the most important in agriculture. Ministry of Treasury and National Bank of Poland had been driven by planning rules and planning in economic life, central rule of establishing financial and credit politics and central way of establishing distributions ways, supervision and control. Unfortunately state credit politic realisation in relation to agriculture had diverged from its main assumptions. Industry had been favored at the expense of village. The effect of shortage of capital in a village had caused the fall of agricultural production, what, in short time had led to increase of agriculture products’ prices.