Zbawienie w demokracji

Demokracja potrzebuje podejmowania działania bez nadmiernego uprzywilejowania status quo. Gdy indywidualny interes zaczyna dominować wywołuje to konflikt, zadaniem systemu demokratycznego jest wzmocnienie status quo, przez podejmowanie działań z wykorzystaniem siły lub groźby/ zmuszania/ niektórych swoich obywateli do sytuacji lub działań nie będących w ich interesie. Rząd w większości jest standardowym mechanizmem osiągania względnie zadowalającej formy demokratycznego przymusu. W systemie demokratycznym można, niewątpliwie, rozstrzygnąć niektóre konflikty za pomocą narad, które mogą doprowadzić co przekształcenia interesów i ukazać niezrealizowane obszary. Może także zaostrzyć ob-szar konfliktów pomiędzy uczestnikami. W dobrej demokracji, zarówno w dużych jak i małych grupach, areny obrad winny być równo dostępne dla wszystkich i posiadać moc – także w sensie gróźb sankcji czy użycia siły – wzmacniając lepszą argumentację, szczególnie w tych momentach kiedy w pewnych kwestiach nie dojdzie do porozumienia. Należy wskazać obszary, w których należy dążyć do porozumienia uczestników, którzy mogą przejawiać sprzeczne interesy. Należy tak prowadzić rozmowy, aby uczestnicy zrozumieli własne interesy, co jest szczególnie ważne w tych momentach kiedy jasne staje się, że interesy materialne, wartości głębokie uczestników, nie zawsze da się pogodzić z dobrem ogółu/innych uczestników. W tym momencie, gdy konflikt pozostaje po dobrej deliberacji, demokracja ma dwie możliwości – pozostać na status quo lub działać poprzez zmuszanie niektórych do tego aby iść razem z innymi.

Democracies need coercion primarily to take action without overly privileging the status quo. When individual interests come in what gives every indication of being an irreconcilable conflict, a democratic polity must either reinforce the status quo by taking no action or by taking action, force or threaten/coerce/some of its citizens into situations or actions not in their interests. Majority rule is one standard mechanism for achieving a relatively fair form of democratic coercion. Democracies can undoubtedly settle some of many conflicts through deliberation. Deliberation can help transform interests ad reveal previously unrealized areas of agreement. It can also sharpen participants understandings of their conflicts. In a good democracy, large or small, the deliberative arena should ideally be equally open to all, and power – in the sense of threat of sanction or the use of force – should not interfere with the impact of the better argument. At some point and some issues, deliberation will not lead to agreement. Good deliberation will have opened areas of agreement and will have clarified and remaining areas of conflict. The participants will have come to understand their interests, including their conflicting interests, better than before deliberation. But material interests, and interests in one’s deepest values, cannot always be reconciled with the interests, material and ideal, of others. At this point, when conflict remains after good deliberation, a democracy has two choices – to remain at the status quo or to act, by coercing some to go along with others.