Perspektywa efektywności w resocjalizacji

Weryfikacja podejmowanych działań jest najistotniejszym etapem procesu zmian. Dzieje się tak również w procesie resocjalizacji, którego celem jest powrót resocjalizowanej jednostki do społeczeństwa oraz uzyskanie takich zmian w jej zachowaniu, aby przestrzegała ona obowiązujących w nim zasad i norm oraz właściwie wypełniała przypisane jej role społeczne. Taka perspektywa zakłada szereg systemowych oraz zindywidualizowanych działań zmierzających do wyposażenia osoby resocjalizowanej w umiejętność autostymulacji do samorozwoju oraz rozwiązywania sytuacji problemowych innowacyjnie i odmiennie od dotychczasowych sposobów. Niniejszy artykuł jest próbą prezentacji bogatego dorobku opracowań oraz różnorodności podejmowanych perspektyw badawczych efektywności, która od lat stanowi przedmiot interdyscyplinarnego zainteresowania, mobilizując pedagogów do poszukiwania kryteriów ustalania jej poziomu, determinantów oraz wyjaśniania znaczenia samego pojęcia.

Verification of activities undertaken is the most significant phase of the process of change. This is also applicable to the resocialization process, aimed at returning a resocialized individual to society and changing the individual’s behavior in a way to make the person observe social norms and regulations and correctly fulfill one’s social role. Such a perspective assumes the use of numerous systemic and individualized activities aimed at equipping a resocialized person with the ability to stimulate self-development and solve problematic situations in an innovative way. The following article is an attempt to present the richness of a prolific scientific study on the topic of effectiveness, which has been an object of interdisciplinary interests for years, mobilizing scholars to search for criteria that could be used to determine the level of effectiveness, its determining factors and clarify the meaning of the term itself.