Vicariousness and Forgiveness in The Chronicles of Narnia

Children’s contemporary literature often presents an ambiguous and even immoral world of values, not to speak of Christian virtues, which are neither emphatically mentioned nor even faintly evoked. Theological virtues enhance human capacities and elevate every person to their highest being, to the supernatural order they are created for. Directly related to the Scriptures, for they are revealed, the theological virtues suggest an unavoidable and clear connection to God. In C.S. Lewis’ Chronicles of Narnia we find a useful counterexample to teaching morals through literature: these seven fantasy novels provide multiple examples of how to be faithful, hopeful and even how to practice the virtue of charity. Considering that through a fictional evocation of certain concepts these might be apprehended more significantly, in this paper we aim to explore new readings of the saga that go beyond a general approach in order to transcend its allegorical mechanisms and respond to criteria such as the virtue of charity and its two main features: vicariousness and forgiveness.

Współczesna literatura dziecięca często przedstawia niejednoznaczny, a nawet niemoralny świat wartości, nie mówiąc już o cnotach chrześcijańskich, na które nie tylko nie kładzie ona nacisku, ale o których nie wspomina nawet mimochodem. Cnoty teologiczne doskonalą ludzkie sprawności i podnoszą człowieka do najwyższego poziomu jego bytu, do porządku nadprzyrodzonego, dla którego został stworzony. Cnoty teologiczne, bezpośrednio zakorzenione w Piśmie Świętym i należące do materii Objawienia, w nieunikniony sposób wyraźnie odsyłają do Boga. Wbrew rozpowszechnionemu trendowi, Opowieści z Narnii C.S. Lewisa stanowią użyteczny przykład nauczania moralności poprzez literaturę: te siedem powieści fantasy daje wiele przykładów, jak być wiernym, pełnym nadziei, a nawet jak praktykować cnotę miłości. Biorąc pod uwagę fakt, że pewne pojęcia można uchwycić znacznie lepiej poprzez ich fikcyjną ewokację, w niniejszym artykule zamierzamy dokonać nowego odczytania sagi, odbiegającego od jej standardowego ujęcia, aby wyjść poza jej alegoryczne mechanizmy i rozpoznać cnotę miłości oraz jej dwojaki charakter: zastępczy i przebaczający.