Dążenie do osiągnięcia światowego porozumienia klimatycznego a nowe inicjatywy UE

Celem artykułu jest przedstawienie nowych inicjatyw Unii Europejskiej w dziedzinie polityki klimatyczno-energetycznej, na tle procesu tworzenia międzynarodowych porozumień dotyczących ochrony klimatu oraz próba oceny tych inicjatyw, także z punktu widzenia interesów Polski. Niemożność osiągnięcia nowego porozumienia klimatycznego zastępującego protokół z Kioto przed terminem jego wygaśnięcia spowodowała decyzję o przedłużeniu obowiązywania tego protokołu do 2020 r. Kraje rozwijające się nadal nie są więc zobowiązane do ograniczania emisji gazów cieplarnianych. Tymczasem udział tych krajów w światowej emisji gazu cieplarnianego wynosi już 3/5 i szybko rośnie. Dotychczas uzgodniono jedynie plan działań zmierzających do osiągnięcia w 2015 r. powszechnie obowiązującego porozumienia dla okresu po 2020 r. Mimo trudności z zawarciem nowego globalnego porozumienia klimatycznego, Unia Europejska podejmuje nowe inicjatywy wyznaczające dalsze ambitne cele dla swej polityki klimatycznej, słusznie uważając, że stanowią one nie tylko trudne wyzwanie, ale i szansę dla jej gospodarki. Podczas szczytu UE w październiku 2014 r. udało się przyjąć cele klimatyczne do 2030 r. Twarda postawa Polski pozwoliła m.in. uzyskać zachowanie bezpłatnych uprawnień do emisji dla mniej zamożnych członków UE także w latach 2020-2030. Istnieje jednak obawa, że dodatkowy czas na działania dostosowawcze w polskiej gospodace, w tym w energetyce, nie zostanie przez polskie władze i przedsiębiorstwa właściwie wykorzystany.

The aim of the article is to present new initiatives of the European Union in the field of climate and energy policy, against the background of creation of international agreements on climate protection tasks and attempt to evaluate these initiatives, also from the point of view of Polish interests. Due to inability to reach a new climate agreement to replace the Kyoto Protocol before its expire date, it was decided to extend the Kyoto Protocol by 2020. Thus, developing countries are still not so committed to reducing greenhouse gas emissions. Meanwhile, the share of these countries in the global greenhouse gas emissions is already 3/5 and is growing rapidly. So far there is only agreed an action plan to achieve in 2015 the universally binding agreement for the period after 2020. Despite the difficulties with the conclusion of new global climate agreement, the EU is taking new initiatives to further defining its ambitious goals for the climate policy, rightly believing that they are not only difficult challenge, but also a chance for economy. The climate targets for 2030 were adopted at the EU summit in October 2014. A tough stance of Poland allowed getting inter alia the free allowances for the less wealthy EU members also in 2020-2030. There is a fear that the additional time for adaptation in the Polish economy, including the energy sector, will not be properly used by the Polish authorities and companies.