Etyka biznesu po kryzysie

Kryzys w latach 2007–2009 oznacza porażkę tej wersji etyki biznesu, która chciała nauczyć menedżerów moralności, a w przeszłości, po kolejnych kryzysach, na przykład po bankructwie Enronu, posługiwała się formułą „to już nigdy nie może się powtórzyć”. Po niedawnym globalnym załamaniu trudno jednak łudzić się, że podobny kryzys nie wydarzy się już nigdy więcej. Potrzebna jest zatem etyka biznesu bliższa realiom gospodarczym i bardziej realistyczna w ujmowaniu ludzkich motywacji, dostrzegająca wpływ wielu okoliczności, między innymi politycznych i kulturowych, na postępowanie menedżerów. Tutaj dwa źródła inspiracji mogą być przydatne: socjologia gospodarcza podkreślająca wpływ kultury i polityki na „architekturę” rynków oraz niemiecka etyka instytucjonalna (Ordnungsethik) kładąca nacisk na reguły gry, a nie na zachowania poszczególnych aktorów życia gospodarczego.

The crisis of 2007–2009 signalled a failure of business ethics which tried to preach morality to managers and after several economic downfalls in the past, e.g. Enron’s bankruptcy, constantly repeated “this should never ever happen again”. But after the recent global meltdown it would be difficult to believe that similar crises definitely will never happen in the future. So we need a business ethics more cognizant of economic realities and more realistic in its approach to problems of individual motivations and in its perception of diverse circumstances, e.g. political or cultural, which can have an impact on manager’s conduct. In this respect two sources of inspiration may seem promising: the economic sociology which emphasises the impact of culture and politics on the “architecture” of markets and the German institutional ethics (Ordnungsethik) which is focused on the rules of the game and not on behaviour of particular economic actors.