Pułapki rewolucji kadrowej

Artykuł dotyczy radykalnych zmian w polityce kadrowej, które nastąpiły po wyborach parlamentarnych w 2015 roku. Zasadniczym celem jest próba ustalenia ich konsekwencji z punktu widzenia sprawności instytucji publicznych. W świetle koncepcji instytucjonalizacji reguł merytokracji kadrowej, obniżenie wymogów dotyczących kwalifikacji kandydatów oraz otwarcie drogi do stanowisk publicznych nominatom partyjnym, może spowodować szereg niekorzystnych efektów. Zostały one tutaj opisane jako trojakiego rodzaju „pułapki rewolucji kadrowej”: pułapka partykularyzmu, masowego klientelizmu i nieciągłości instytucjonalnej.

The article concerns radical changes in personnel policy that followed the parliamentary elections in 2015. The main objective is to determine the consequences from the point of view of the efficiency of public institutions. In the light of the concept of institutionalization of the rule of meritocracy, lowering requirements for candidates and opening the way to the public positions for the party activists, can cause a range of adverse effects. They have been described here as the threefold „staffing revolution traps”: particularism, mass clientelism and institutional discontinuity.