Towards regionalisation in Poland’s social policy

The article aims to demonstrate that today’s Poland needs a move toward the embracement of regionalism in social policy, and that this evolution must be supported by research as well as practical endeavours. The rationale can be sought in many external and, primarily, internal factors. The nation’s present living standard and level of awareness call for better coordination of institutional efforts, empowerment of regional governments, and social policies that are more closely attuned to local preferences. The question that remains open is to what extent this decentralisation should be a top-down process, and to what extent it should occur bottom-up, driven by independent initiatives undertaken by regional governments (with relevant regulations following in their wake). Either process entails devolving the decision making power to regions, enabling them to control social transfers, redistribute and allocate funds to social services, and adjust relevant policies to the region’s needs and potential. Under the redefinition of social policy proposed in this paper, the availability and the amount of social benefits are the two critical factors that, in conjunction, determine the value of what is termed as regional capital.

Celem artykułu jest wykazanie, że dalszy rozwój polityki społecznej w Polsce wymaga uwzględnienia regionalizacji zarówno w aspekcie poznawczym, jak i wdrożeniowym. Jest to powodowane wieloma czynnikami, tak zewnętrznymi, jak i — przede wszystkim — wewnętrznymi. Osiągnięty poziom życia i świadomości obywateli wymaga obecnie lepszej koordynacji działań instytucjonalnych oraz zwiększenia znaczenia władz regionalnych i dostosowania ich działań do preferencji mieszkańców regionu. Kwestią otwartą pozostaje charakter procesu zmian. Czy ma to być systemowa decentralizacja czy też autonomiczny rozwój inicjatyw i programów regionalnych i lokalnych wpływających na rozwiązania sys- temowe (zwłaszcza zaś na regulacje prawne)? W obu tych podejściach konieczne będzie zwiększenie samodzielności regionów w zakresie subsydiowania czy redystrybucji środków finansowych wspierających rozwój świadczeń, w tym zwłaszcza usług społecznych, a także ich lepszego dostosowania do potrzeb i możliwości ludności regionu. W przedstawionej koncepcji zmian polityki społecznej zakres i jakość świadczeń społecznych współdecydo- wały o wartości kapitału regionalnego.