Ekonometryczna analiza czynników bezrobocia długookresowego w Polsce

Bezrobocie długookresowe tj. trwające powyżej dwunastu miesięcy, jest zjawiskiem ujmowanym przez teorię ekonomii jako przejaw trwałej nierównowagi pomiędzy podażą pracy a popytem na pracę. W istocie przynosi ono same nega-tywne skutki zarówno w sferze ekonomicznej, społecznej jak i indywidualnej. W konsekwencji prowadzi ono do powstawania zjawisk i zachowań o charakterze pejoratywnym. Aby przeciwdziałać tym niekorzystnym zjawiskom, publiczne służby zatrudnienia w swoim zakresie zadań mają wczesne wykrywanie osób zagrożonych bezrobociem długookresowym i podejmowanie działań prewencyjnych. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie logitowych modeli ekonome-trycznych określających czynniki wywierające istotny wpływ na bezrobocie długookresowe. Modele te mogą być wykorzystywane do prognozowania prawdopodobieństwa wystąpienia bezrobocia długookresowego w skali mikro tzn. w odniesieniu do pojedynczej osoby. Z uwagi na fakt, że w metodologii badań statystycznych funkcjonują dwie definicje bezrobocia – pierwsza według metodologii Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności, druga według ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zaprezentowano dwa modele opisujące prawdopodobieństwo bezrobocia długookresowego i dokonano analizy porównawczej.