Wpływ EKPC na uwzględnianie „winy” jako przesłanki dopuszczalności nakładania kar pieniężnych w orzecznictwie dotyczącym deliktów prawa antymonopolowego i energetycznego

Standardy ochrony praw podmiotowych wytyczone przez EKPC sprawiają, że elementy subiektywnego stosunku sprawcy do czynu bywają traktowane w polskim orzecznictwie sądowym jako przesłanka dopuszczalności nałożenia kar pieniężnych za popełnienie deliktów stypizowanych w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów oraz w ustawie – Prawo energetyczne. Artykuł analizuje orzecznictwo począwszy od roku 2010 do dnia dzisiejszego w celu ustalenia czy zarysowała się stała tendencja orzecznicza, która w wyniku uwzględniania norm EKPC uznaje „winę” za przesłankę dopuszczalności nakładania kar pieniężnych za te delikty prawa antymonopolowego i prawa energetycznego oraz do jakich argumentów odwołują się sądy w celu uzasadnienia powyższego, skoro przepisy ww. ustaw nie statuują takiej przesłanki.

Standards of protection of human rights set out by the ECHR induce Polish courts to treat elements of a given perpetrator’s attitude to his own behaviour as a condition for the imposition of fines for infringements of the Competition and Consumer Protection Act and the Energy Law Act. The paper examines case law from 2010 until now, in order to determine whether it has become consistent and permanent judiciary practice to take into account the standards of the ECHR and, consequently, the perpetrator’s ‘guilt’ as the admissibility requirement for the imposition upon him of fines for antitrust and energy law violations. If such was the case, what arguments do courts put forward, bearing in mind that such a requirement is not set out by statutes.