Non-financial reporting by an international corporation in the light of new mandatory regulations

Purpose: Directive 2014/95/EU gave the EU Member States a certain flexibility when transposing it into national law. Each Member State could, therefore, decide to introduce regulations of varying degrees of stringency. Thus, the purpose of the article is: 1) to indicate the main differences in the implementation of the Directive and the national provisions in countries selected for the study; 2) to determine and compare the range of non-financial indicators published by branches of an international corporation that operates in the selected countries, after the introduction of changes to the reports; 3) to determine differences in the reporting of non-financial ratios existing between entities operating within one capital group in the EU and outside of it. Methodology/approach: Comparative analysis and content analysis were used to achieve the objectives of the article. Findings: The results suggest that countries should adopt into their national laws various items, including the definition of a large entity that is required to make non-financial disclosures, the need for external verification of this type of information, and the adoption of sanctions for failing to publish such information. The content analysis of individual branches’ non-financial reports also revealed a wide range of non-financial indicators. What is more, significant differ-ences were found between the scope of the non-financial indicators published by the capital group and those of its subsidiaries. Originality/value: To date, little research has been done on the impact of this regulation on the practice of non-financial reporting. Our research, therefore, expands the knowledge on the subject, despite the fact it does not cover a large number of enterprises. It constitutes a new approach to non-financial disclosure analysis since the study covers non-financial reports of a capital group and its subsidiaries that operate in different countries.

Cel: Dyrektywa 2014/95/UE zapewniła członkom UE pewną elastyczność w transpozycji do prawa krajo-wego. W związku z tym każdy kraj członkowski mógł podjąć decyzję o wprowadzeniu bardziej bądź mniej rygorystycznych przepisów. Biorąc to pod uwagę celem artykułu jest: 1) wskazanie głównych różnic we wdrażaniu dyrektywy 2014/95/UE do przepisów prawa krajowego wybranych do badania krajów, 2) usta-lenie i porównanie zakresu wskaźników niefinansowych opublikowanych po wprowadzeniu zmian w ra-portach oddziałów korporacji międzynarodowej funkcjonującej w badanych krajach, 3) ustalenie różnic w raportowaniu wskaźników niefinansowych między jednostkami prowadzącymi działalność na terenie UE i poza nią, ale w ramach jednej grupy kapitałowej. Metodyka/podejście: Do realizacji przyjętych w arty-kule celów wykorzystano analizę porównawczą oraz analizę zawartości. Wyniki: Otrzymane rezultaty wskazują na przyjęcie w prawie krajowym poszczególnych krajów różnych rozwiązań dotyczących: definiowania dużej jednostki mającej obowiązek dokonywania ujawnień niefinansowych, konieczności weryfikacji ze-wnętrznej tego typu informacji oraz przyjęcia sankcji za brak ich opublikowania. Analiza zawartości ra-portów niefinansowych poszczególnych oddziałów również wskazała na różny zakres opublikowanych wskaźników niefinansowych. Ponadto wykazano znaczące różnice między zakresem opublikowanych wskaźników niefinansowych grupy kapitałowej i jej spółek zależnych funkcjonujących w różnych krajach. Oryginalność/wartość: Do tej pory przeprowadzono niewiele badań dotyczących wpływu tej regulacji na praktykę raportowania niefinansowego. Badania przedsawione w artykule stanowią wkład w poszerzenie wiedzy na ten temat, chociaż nie obejmują dużej liczby przedsiębiorstw. Jednakże są nowym podejściem do analizy ujawnień niefinansowych ze względu na objęcie badaniem raportów niefinansowych grupy ka-pitałowej oraz jej jednostek zależnych funkcjonujących w różnych krajach.