Doktryna "Responsibility to protect" w praktyce politycznej Rosji

W artykule przedstawiono doktrynę „Responsibility to protect”, sformułowaną w roku 2001 i przyjętą przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Zgodnie z nią obowiązkiem państw jest chronić swoich obywateli przed zbrodniami wojennymi, zbrodniami przeciwko ludzkości, ludobójstwem i czystkami etnicznymi. Jeśli państwo nie chce lub nie może tego zrobić, według doktryny R2P, tę odpowiedzialność musi przejąć społeczność międzynarodowa. Doktryna ta stanowi ograniczenie w respektowaniu zasady suwerenności, jednak jej wykorzystanie wymaga spełnienia warunków, takich jak faktyczne zagrożenie zbrodniami wojennymi, konieczność zaangażowania wielu państw w przypadku decyzji o interwencji zbrojnej, wcześniejsze wykorzystanie pozamilitarnych środków rozwiązania konfliktu, oraz akceptacja ze strony Rady Bezpieczeństwa ONZ. Autorzy wyjaśnili w jaki sposób Federacja Rosyjska potrafiła skutecznie obejść normy prawa międzynarodowego, uzasadniając swoją agresywną politykę wobec Gruzji i Ukrainy.

The article presents the doctrine of "Responsibility to protect", formulated in 2001 and adopted by the United Nations. It is the duty of states to protect their citizens against war crimes, crimes against humanity, genocide and ethnic cleansings. If the state does not want to or can not do it, according to the R2P doctrine, this responsibility must be taken over by the international community. This doctrine is a limitation in respect for the principle of sovereignty, but its use requires meeting conditions such as the actual threat of war crimes, the need to involve many states in the event of a decision to intervene armed, earlier use of non-military means of conflict resolution, and acceptance by the UN Security Council. The authors explained how the Russian Federation managed to effectively circumvent the norms of international law, justifying its aggressive policy towards Georgia and Ukraine.