Pedagogika międzykulturowa w rewitalizacji heterologii w warunkach zróżnicowania kulturowego

Autor wychodzi z założenia, że działalność edukacji międzykulturowej nie może być utożsamiana z ideologią wielokulturowości. Wskazuje, iż w obecnych warunkach zróżnicowania kulturowego szczególne wyzwania i zadania winne być podjęte przez pedagogikę międzykulturową. W tym kontekście przedstawia i uzasadnia tezę o potrzebie rewitalizacji heterologii, jako idei, zasady oraz postawy, i nabywania kompetencji międzykulturowych. Odwołuje się do działań i wskazań autorytetów w tym zakresie, m.in. Baumana, Miłosza, Schweitzera, Tischnera, Wojnar, Zamenhoffa. Zwraca uwagę, że rewitalizacja heterologii jako idei, zasady i postawy prowadziłaby do realizacji dialogowego paradygmatu współistnienia oraz skupiałaby się na tym, aby dostrzegać wielość kultur w jednym człowieku i uczyć o niej.

The author assumes that the activity of intercultural education cannot be identified with the ideology of multiculturalism. Indicates that in the current conditions of cultural diversity, specific challenges and tasks should be undertaken by intercultural pedagogy. In this context, author presents and justifies the thesis about the need to revitalize heterology as an idea, principle, attitude and acquisition of intercultural competence. Refers to actions and indications of authorities in this matter, including Bauman, Miłosz, Schweitzer, Tischner, Wojnar, Zamenhoff. Author points out that revitalizing heterology as an idea, principle and attitude would lead to the realization of the dialogue paradigm of coexistence and to perceiving and teaching about the multiplicity of cultures in one man.