O dojrzałości muzycznej w kontekście rozwoju audiacji

Trudność w optymalizacji praktyki wczesnej edukacji muzycznej często dotyczy przyjęcia konkretnej, empirycznie uzasadnionej, koncepcji teoretycznej. Można sądzić, że wielokrotnie zgłaszane komunikaty z badań w tym zakresie już dawno nakreśliły kierunek teorii i praktyki jako uzupełniających się jakości muzycznego edukowania. Cel, jaki jednak coraz częściej wyznaczają sobie współcześni edukatorzy i badacze, wiąże się z kategorią „dojrzałości muzycznej” w odniesieniu do rozwoju wewnętrznego rozumienia muzyki i jej znaczeń. Tego problemu dotyczy rozwój audiacji. Trzeba jednak zaznaczyć, że wyzwania dotyczące skuteczności rozwijania dojrzałego myślenia w muzyce wymagają z jednej strony zdystansowania się wobec praktyk infantylizacji wczesnego edukowania muzycznego w trybie „piosenkowym” oraz uznania jałowości wielu powtarzanych ogólnikowo haseł. Z drugiej strony konieczne jest właściwe projektowanie wczesnych działań w konkretnej perspektywie czasowej nad realnym rozwijaniem wewnętrznego rozumienia muzyki. Przyjęty w tekście kontekst teoretyczny wyznacza teoria uczenia się muzyki E.E. Gordona i kluczowa w niej kategoria audiacji. W jej świetle ujęcie tak rozwijanej „dojrzałości muzycznej” we wczesnej edukacji wydaje się szczególnie interesujące.