Potrzeby kobiet na etapie zmiany zawodu jako wyzwanie dla employer brandingu

Aktualnie rynek pracy w Polsce jest rynkiem pracownika. Pracodawcy zmuszani są do podejmowania działań zmierzających do wzmacniania ich wizerunku w świadomości aktualnych i potencjalnych pracowników. Pracownik staje się klientem pracodawcy, a oferta pracy produktem, którego atrakcyjność zostaje oceniana w taki sam sposób jak atrakcyjność każdego innego dobra w procesie zakupu. W takiej sytuacji szczególnego znaczenia nabiera zdolność i sposób komunikowania się pracodawców z posiadanymi i potencjalnymi pracownikami, zgodny z ich potrzebami. Działania o tym charakterze przynależne są employer brandingowi. Celem artykułu jest charakterystyka kobiet jako potencjalnych pracowników decydujących się na mobilność zawodową oraz odniesienie tych cech do wymogów employer brandingu. Kobiety stanowią specyficzny segment potencjalnych pracowników, wyrażają zróżnicowane potrzeby związane z podejmowaniem pracy.

Nowadays, the labour market in Poland is the employee’s market. Employers must make their image stronger in the mind of current and potential employees. The employee becomes the client of the employer, and the job offer is a kind of product, and its attractiveness is assessed in the same way as the attractiveness of every other product in the purchase process. In such a situation, the ability and manner of communication of employers with current and potential employees should be in the accordance with their wants and needs. The core of this concept is employer branding. The aim of the article is to characterise women as potential employees deciding on professional mobility and to refer these features to the requirements of employer branding. Women are a specific segment of potential employees, expressing a special range of the needs connected with the process of work decision making.

В настоящее время рынок труда в Польше – рынок работника. Работодате- ли обязаны принимать меры по укреплению их имиджа в сознании нынешних и потенциальных работников. Работник становится клиентом работодателя, а предложение работы – продуктом, привлекательность которого оценивают таким же образом как привлекательность любого другого блага в процессе по- купки. В такой ситуации особое значение обретает умение и способ общения работодателей с имеющимися и потенциальными работниками, в соответст- вии с их потребностями. Действия такого характера свойственны брендингу работодателя (employer branding). Цель статьи – дать характеристику женщин как потенциальных работников, решающихся на профессиональную мобиль- ность, а также отнести эти черты к требованиям employer branding. Женщины представляют собой специфический сегмент потенциальных работников, вы- ражают разные потребности, связанные с трудоустройством.