Autoportrait ouvert : de quelques analogies dans la conception de l’image de Mark Rothko et de Jean-Philippe Toussaint

Autorka analizuje dyptyk Jeana-Philippe’a Toussainta (L’Appareil-photo, Autoportrait) podkreślając rolę licznych odniesień do estetyki Marka Rothki, zawartych w tych dwóch książkach. W obu powieściach narrator podejmuje próbę stworzenia autoportretu, a właściwie uwiecznienia na fotografii pewnej idei portretu. Odrzucenie obiektywnej wizji rzeczywistości i rozumienie obrazu jako nośnika idei stanowi element wspólny koncepcji obrazu u Rothki i u Toussainta. Obydwu artystom bliska jest koncepcja dzieła otwartego, w rozumieniu Umberto Eco. Toussaint koncentruje się na dwóch cechach dzieła otwartego, takich jak ruch i fragmentaryczność. Przerwy w narracji i liczne niedopowiedzenia wymuszają ruch ze strony czytelnika, który zmieniając punkty widzenia, tworzy nowe interpretacje powieści, nowe odczytania wciąż niejasnego portretu.