Pięć lat europejskich aspiracji Islandii – od wniosku o członkostwo do zawieszenia procesu akcesyjnego

In view of the consequences of the crisis that erupted in Iceland in early October 2008, the most effective solution – according to the new social democratic government elected in 2009 – leading to economic recovery, had become the membership in the European Union. The article analyzes the causes of Reykjavik’s interest in accession, the strengths and weaknesses of the Iceland’s candidacy (including comparison with the other candidate countries and potential candidates) as well as the reasons for which the accession process was firstly suspended and then – terminated. An attempt to summarize the Iceland’s integration with the EU was madeprimarily on the basis of the legal and institutional framework, which sets out the accession procedure, the level of the existing cooperation between Iceland and the EU and the actions taken by them since 2009.

Wobec konsekwencji kryzysu, który wybuchł w Islandii na początku października 2008 roku, najskuteczniejszym rozwiązaniem – według nowego, socjaldemokratycznego rządu wybranego w 2009 roku – prowadzącym do poprawy sytuacji gospodarczej, miało stać się członkostwo w Unii Europejskiej. Artykuł analizuje przyczyny zainteresowania Reykjaviku członkostwem w Unii Europejskiej, mocne i słabe strony kandydatury Islandii (w tym w porównaniu dopozostałych państw kandydujących i potencjalnie kandydujących), a także powody, przez które proces akcesyjny został najpierw zawieszony, a następnie zakończony. Próba podsumowaniaintegracji Islandii z UE została dokonana przede wszystkim na podstawie ram prawno-instytucjonalnych, które określają procedurę akcesyjną, stany dotychczasowej współpracy pomiędzy stronami, a także dział podejmowanych przez strony od 2009 roku.