Potoczna wiedza pedagogiczna w popularnym piśmiennictwie poradnikowym

It is necessary to pay attention to the flood of everyday pedagogical and psychological literature. This literature creates the impression of informative nature of justified knowledge and the rules which should be conducted. Even if citizens are better educated, the way of transmission of popular knowledge is not so easy to recognize. It is especially difficult if its author has a degree or represents a profession with high status of trust, e.g. a doctor, psychologist, manager, etc. In this article I present the problem of non-scientific counseling writing as prevailing over the scientific literature in the field of writing advice in the offers of publishers. The period of market freedom promotes the inflation of colloquial literature, biographies and popular science. It is due to the fact that they have their sources in the created by the media, alleged achievements of all kinds of celebrities. Each guide for parents, teachers, students, and even directors of education, which hits the shelves of bookstores and from there is taken to home bookcases, becomes a reason to disregard science. Moreover, each guide is used it in the process of learning or improves key practitioners to act as the public sphere professionals. Current guidance is aimed at shaping everyday culture. Its recipient should try to act in a similar way (preferably identical) with the author’s indications. If the level of internalization of the principles, rules and directives is higher, proceedings of the reader will be more natural in character and style. It is the best demonstrated in the case of coaching.

Konieczne jest zwrócenie uwagi na zalew potocznej literatury pedagogicznej i psychologicznej, której poradnikowy charakter stwarza wrażenie naukowo uzasadnionej wiedzy oraz rzekomo wynikających z niej zasad postępowania. Społeczeństwo jest wprawdzie coraz lepiej wykształcone, ale sposób przekazu popularnej wiedzy nie ułatwia rozpoznania jej wartości, zwłaszcza jeśli autor przekazu ma stopień naukowy, czy reprezentuje zawód o wysokim statusie zaufania, np. lekarz, psycholog, menedżer itp. Podejmuję zatem w artykule problem pozanaukowego piśmiennictwa poradnikowego jako przeważającego w ofertach wydawniczych nad naukową literaturą z zakresu poradoznawstwa. Okres rynkowej wolności sprzyja inflacji literatury potocznej, biograficznej, nawet nie popularnonaukowej, gdyż mającej ewidentnie swoje źródło w wykreowanych przez media rzekomych osiągnięciach wszelkiego rodzaju celebrytów. Prawie każdy poradnik dla rodziców, nauczycieli, uczniów, a nawet dyrektorów placówek oświatowych, jaki trafia na półki księgarskie, a stamtąd do gabinetów szkolnych i domowych biblioteczek, staje się powodem do lekceważenia nauki i wykorzystywania jej w procesie kształcenia czy doskonalenia adeptów kluczowych do działania w sferze publicznej profesjonalistów. „Poradnictwo potoczne” ma na celu kształtowanie potocznej kultury, bowiem jego odbiorcy powinni starać się postępować w sposób zbliżony (najlepiej tożsamy) ze wskazaniami autora. Im większy poziom internalizacji zasad, reguł czy dyrektyw, tym postępowanie czytelnika nabiera rzekomo bardziej „naturalnego” charakteru i stylu, co najlepiej widać na przykładzie coachingu.