ROZWÓJ OSOBOWOŚCI I SAMOREALIZACJA JAKO ISTOTA BEZPIECZEŃSTWA W WYMIARZE INDYWIDUALNYM I SPOŁECZNYM

Jednostka ludzka funkcjonuje we współczesnej rzeczywistości, nacechowanej niepewnością, ryzykiem i obawami o bezpieczeństwo fundamentalnych wartości, ambiwalencją i relatywizmem aksjologicznym. W związku z powyższym ludzie mogą odczuwać u siebie obniżenie się poczucia bezpieczeństwa w wymiarach osobowym i społecznym. Uznanie bezpieczeństwa za proces, który podlega zmianom i ewoluuje, jest istotne ze względu na podjętą w niniejszej pracy problematykę. Skoro działanie i rozwój jest wpisane w proces uzyskania optymalnego bezpieczeństwa, to należy w nich uwzględnić wpływ osobowości, a w dalszej konsekwencji jednej z najbardziej dominujących potrzeb ludzkich tj. samorealizacji. Jeżeli dana jednostka posiada dobrze wykształconą potrzebę kreowania siebie, to funkcjonuje jako twórca, a przynajmniej współtwórca własnego rozwoju i bezpieczeństwa.