Nurty rozwojowe w polskiej surdologopedii

Artykuł koncentruje się wokół teoretycznego ujęcia przeglądu literatury przedmiotu na temat statusu naukowego i nurtów rozwojowych kształtujących się na gruncie polskiej surdologopedii. Dyskurs naukowy dotyczący zadań surdologopedii pozwala na dostrzeżenie dwoistości tej subdyscypliny, bo zajmuje się diagnozą i rehabilitacją mowy u osób z uszkodzonym słuchem, a także praktyką, czyli ustaleniem dyrektywnych działań mających na celu zmianę tej rzeczywistości w sposób zamierzony. Aktualnie w polskiej surdologopedii funkcjonują dwa nurty rozwojowe: emancypacyjny i praktycystyczny, które pozwalają na powiązanie założeń teoretycznych z praktyką.

The article focuses on theoretical coverage of the subject literature on the scientific status and development approaches emerging in the Polish speech therapy for the deaf and hearing impaired. The scientific discourse on the tasks of speech therapy for the deaf and hearing impaired allows to discern the duality of this subdiscipline, as it deals with diagnosis and rehabilitation of speech in people with hearing impairment, as well as practice, that is, setting direct actions aimed at changing this reality in a deliberate way. At present, in the Polish speech therapy for the deaf and hearing impaired, there are two developmental approaches: emancipatory and practical, which allow to link theoretical assumptions and practice.