Onkologiczna praca socjalna wsparciem dla rodziny w obliczu choroby

Celem artykułu jest spojrzenie na wybrane jednostkowe i rodzinne doświadczenie w konfrontacji z chorobą onkologiczną, ukazujące wysoki stopień złożoności i skomplikowania psychospołecznego funkcjonowania wyznaczanego chorobą. Wiedza na temat fizycznych, społecznych, emocjonalnych, egzystencjalno-duchowych konsekwencji choroby jest podstawą umiejętności oceny, do jakiego stopnia zakłócenia w tych sferach wpływają na dobrostan pacjenta i jego rodziny. Stanowi jedną z przesłanek pobudzających do pogłębiania teoretycznych podstaw działań służących podejmowaniu praktycznych rozstrzygnięć nad kształtem oferty pomocowej, jaka powinna być dostępna w formach systemu wsparcia dla chorych i ich rodzin w chorobie onkologicznej w ramach pracy socjalnej. Wśród działań dotyczących sprawowania opieki nad osobami chorymi, jakie są rekomendowane w zadaniach onkologicznych pracowników socjalnych, podkreśla się potrzebę towarzyszenia jednostkom oraz rodzinom w obliczu choroby w odzyskiwaniu możliwości jak najbardziej satysfakcjonującego funkcjonowania w rolach społecznych: małżeńskich/partnerskich, rodzicielskich i zawodowych. To onkologiczni pracownicy socjalni podejmują skuteczne interwencje umożliwiające uporanie się z konsekwencjami kryzysu wywołanego chorobą i wzmacnianie zasobów tkwiących w relacjach interpersonalnych i w środowisku osoby chorej. Profesjonalna praca socjalna, zorientowana na wzmacnianie rodzin osób chorych onkologicznie, stanowi szczególny obszar, który może rozszerzać zawodową tożsamość pracownika socjalnego o aktywność na polu, które jakkolwiek jest wpisanym ustawowo zadaniem pracy socjalnej, to jego stosowanie w praktyce nie jest zjawiskiem powszechnym.