Future of Europe: Collapse or Revival

Crisis in the eurozone has reignited discussions on the adequacy of the European integration model today. In particular –how to revive, still valid, European values while sorting out from the economic quagmire. And how to ensure a foresight under the pressure of short term difficulties while averting understandable yet unfounded loss of trust in the future of the European endeavour among the elites and parts of the populace in the – mainly some older – member countries. And prevent disillusionment of the new EU member states, still very supportive of the European integration. Last but not least, how to enhance Europe’s competitiveness and position, politically and economically, on the global scene in the post-American, or post-Western, world, with its uncertainty and rapid change. A heavy test the European solidarity undergoes shows that EU has arrived at the cross-roads: towards renaissance – or bankruptcy. Will though weakening of Europe (and euro) be in the interest of either the West with its civilization of democracy, human rights and free markets, or the world as a whole? A strong united Europe is needed to maintain a sound balance on that scene. Amid growing interdependence under globalization, avoiding a destructive rivalry among main country groups is a pre-condition of peaceful future and well-being of the planet. And joint solving of global problems encountered. Rejuvenated Europe should take part of responsibility towards its citizens and the international society deepening integration and reaffirming its values which brought, and keep, European nations together, and strengthening the European identity.

Kryzys w strefie euro dał asumpt dyskusjom, na ile model integracji europejskiej przystaje do dzisiejszych warunków. Zwłaszcza – jak tchnąć nowego ducha we wciąż aktualne wartości europejskie, wydostając się z zapaści gospodarczej. I jak zapewnić spojrzenie perspektywiczne pod presją bieżących kłopotów, zapobiegając zrozumiałej, acz nieuzasadnionej erozji wiary w przyszłość Projektu Europejskiego wśród elit i części społeczeństw w – głównie niektórych „starych” – państwach unijnych. I nie dopuścić do rozczarowania nowych, wciąż mocno popierających europejską integrację. Wreszcie, jak poprawić konkurencyjność i pozycję Europy, polityczną i gospodarczą, na globalnej arenie post-amerykańskiego, czy też post-zachodniego świata, nacechowanego niepewnością i szybkimi zmianami. Trudny test, jakiemu podlega solidarność europejska, wskazuje, iż UE znalazła się na rozstajach: renesans lub bankructwo. Czy jednak osłabienie Europy (i euro) leży w interesie albo Zachodu z jego cywilizacją demokracji, praw człowieka i wolnych rynków, albo świata? Mocna i zjednoczona Europa jest potrzebna, aby utrzymać równowagę na tej arenie. W warunkach rosnącej współzależności jako osnowie globalizacji uniknięcie rywalizacji między głównymi ugrupowaniami państw stanowi przesłankę pokojowej przyszłości i dobrobytu na naszej planecie. Oraz wspólnego rozwiązywania napotykanych problemów. Odnowiona Europa powinna wziąć na siebie część tej odpowiedzialności wobec swych obywateli i międzynarodowej społeczności, pogłębiając integrację i trzymając się wartości, które połączyły i łączą nadal narody Europy, i umacniając poczucie europejskiej tożsamości.